از نظر منطق برنامه نویسی و محاسبات و نحوه ترسیم ، اندیکاتورها به دو بخش تقسیم میشوند:

1. اندیکاتورهای بافری

2. اندیکاتورهای آبجکت محور

اگر جزو فراگیرهای دوره mql4 باشید ، در دوره اندیکاتور نویسی توضیح داده شدکه ما میتوانیم تعدادی بافر ایجاد کنیم ، آنها را به آرایه ها متصل یا اصطلاحا Map کنیم و با مقدار دهی این آرایه ها ، اشکال و خطوط مد نظر ما ترسیم میشوند.

برای اینکه متوجه شویم اندیکاتور از نوع بافری هست یا خیر ، کافیست کلیدهای ترکیبی ctrl + d را بزنیم تا پنجره ی دیتاویندو نمایان شود.

اگر اندیکاتور ، از نوع بافری باشد ، تعداد بافرها را میتوان دید و با حرکت ماوس روی چارت ، مقادیر داده شده به بافرها را میتوان دید.

اما در بعضی اندیکاتورها ، از بافر استفاده نمیشود و این اندیکاتورها برای ترسیم ، از آبجکت ها استفاده میکنند.

مانند اندیکاتور بالا که از ترند لاین و تکست برای ترسیم استفاده شده است.

در اندیکاتور بالا هم از لیبل ها استفاده شده است. در این اندیکاتورها یک بافر به صورت پیش فرض وجود خواهد داشت.

گاهی بسته به نیاز کاربر ، ممکن است از ترکیب این دو حالت ، در ساخت اندیکاتور استفاده شود. یعنی اندکاتور هم بافر مقدار دهی میکند و هم آبجکت ترسیم میکند.

نکته حایز اهمیت برای استفاده از اندیکاتور ها در ساختار اکسپرت این هست که بهتر است از بافر در اندیکاتور استفاده شود تا هنگام چک کردن مقادیر و سیگنال ها ، مقادیر بافرها را چک کنیم.