استراتژی معاملاتی چیست؟

استراتژی معاملاتی یک روش سیستماتیک است که برای خرید و فروش در بازارهای اوراق بهادار استفاده می شود. استراتژی معاملاتی بر اساس قوانین و معیارهای از پیش تعریف شده ای است که هنگام تصمیم گیری در مورد معاملات استفاده می شود.

یک استراتژی معاملاتی ممکن است ساده یا پیچیده باشد و شامل ملاحظاتی مانند سبک سرمایه گذاری (به عنوان مثال، ارزش در مقابل رشد)، ارزش بازار، شاخص های فنی، تحلیل بنیادی، بخش صنعت، سطح تنوع پرتفوی، افق زمانی یا دوره نگهداری، تحمل ریسک باشد. ، اهرم، ملاحظات مالیاتی و غیره.نکته کلیدی این است که یک استراتژی معاملاتی با استفاده از داده ها و تجزیه و تحلیل عینی تنظیم شود و با جدیت به آن پایبند باشد. در عین حال، یک استراتژی معاملاتی باید به صورت دوره‌ای مجدداً ارزیابی و با تغییر شرایط بازار یا اهداف فردی تغییر یابد.

نکات کلیدی
یک استراتژی معاملاتی را می توان به یک طرح معاملاتی تشبیه کرد که عوامل و الزامات مختلفی را برای یک سرمایه گذار در نظر می گیرد.
یک استراتژی معاملاتی معمولاً شامل سه مرحله است: برنامه ریزی، قرار دادن معاملات و اجرای معاملات.
در هر مرحله از فرآیند، معیارهای مربوط به استراتژی بر اساس تغییر در بازارها اندازه‌گیری و تغییر می‌کنند.
اکثر استراتژی‌های معاملاتی بر اساس تکنیک‌ها یا اصول بنیادی، با استفاده از اطلاعات قابل اندازه‌گیری که می‌تواند برای تعیین دقت مورد آزمایش مجدد قرار گیرد، هستند.

درک استراتژی های معاملاتی
یک استراتژی تجاری شامل یک برنامه سرمایه گذاری و معاملاتی است که به خوبی در نظر گرفته شده است که اهداف سرمایه گذاری، تحمل ریسک، افق زمانی و پیامدهای مالیاتی را مشخص می کند. ایده ها و بهترین شیوه ها باید مورد تحقیق و بررسی قرار گیرند و سپس به آنها پایبند بمانند. برنامه‌ریزی برای معاملات شامل توسعه روش‌هایی است که شامل خرید یا فروش سهام، اوراق قرضه، ETF یا سایر سرمایه‌گذاری‌ها می‌شود و ممکن است به معاملات پیچیده‌تر مانند اختیار معامله یا معاملات آتی گسترش یابد.

انجام معاملات به معنای کار با یک کارگزار یا کارگزار-فروشنده و شناسایی و مدیریت هزینه های معاملاتی از جمله اسپرد، کمیسیون و کارمزد است. پس از اجرا، موقعیت های معاملاتی نظارت و مدیریت می شوند، از جمله تعدیل یا بسته شدن آنها در صورت لزوم. ریسک و بازده و همچنین اثرات پرتفوی معاملات و پیامدهای مالیاتی اندازه‌گیری می‌شوند.

توسعه یک استراتژی معاملاتی
انواع مختلفی از استراتژی های معاملاتی وجود دارد، اما آنها عمدتا بر اساس تکنیک ها یا اصول بنیادی هستند. موضوع مشترک این است که هر دو بر اطلاعات قابل اندازه گیری تکیه می کنند که می توانند از نظر صحت مورد آزمایش مجدد قرار گیرند. استراتژی های معاملاتی فنی برای تولید سیگنال های تجاری بر شاخص های فنی تکیه می کنند. معامله گران فنی بر این باورند که تمام اطلاعات مربوط به یک اوراق بهادار معین در قیمت آن موجود است و این اوراق در روندها حرکت می کند. برای مثال، یک استراتژی معاملاتی ساده ممکن است یک متقاطع میانگین متحرک باشد که به موجب آن میانگین متحرک کوتاه مدت از بالاتر یا پایین تر از بلندمدت عبور می کند.

استراتژی های معاملاتی بنیادی عوامل بنیادی را در نظر می گیرند. برای مثال، یک سرمایه‌گذار ممکن است مجموعه‌ای از معیارهای غربالگری برای ایجاد فهرستی از فرصت‌ها داشته باشد. این معیارها با تجزیه و تحلیل عواملی مانند رشد درآمد و سودآوری ایجاد می شوند.
نوع سومی از استراتژی معاملاتی وجود دارد که در زمان های اخیر شهرت یافته است. یک استراتژی معاملاتی کمی شبیه به تجارت فنی است زیرا از اطلاعات مربوط به سهام برای رسیدن به تصمیم خرید یا فروش استفاده می کند. با این حال، ماتریس عواملی که برای رسیدن به تصمیم خرید یا فروش در نظر می‌گیرد در مقایسه با تحلیل تکنیکال بسیار بزرگ‌تر است. یک معامله گر کمی از چندین نقطه داده استفاده می کند – تجزیه و تحلیل رگرسیون نسبت های معاملاتی، داده های فنی، قیمت – برای سوء استفاده از ناکارآمدی در بازار و انجام معاملات سریع با استفاده از فناوری.

ملاحظات خاص
استراتژی های معاملاتی برای جلوگیری از سوگیری های مالی رفتاری و اطمینان از نتایج ثابت به کار گرفته می شوند. برای مثال، معامله‌گرانی که قوانین مربوط به زمان خروج از معامله را رعایت می‌کنند، کمتر تسلیم اثر انحراف می‌شوند، که باعث می‌شود سرمایه‌گذاران سهام‌هایی را که ارزششان را از دست داده‌اند نگه دارند و سهام‌هایی را که ارزششان افزایش یافته است را بفروشند. استراتژی‌های معاملاتی را می‌توان تحت شرایط مختلف بازار برای اندازه‌گیری ثبات، تحت آزمایش استرس قرار داد.

با این حال، توسعه استراتژی‌های معاملاتی سودآور دشوار است، و خطر وابستگی بیش از حد به یک استراتژی وجود دارد. به عنوان مثال، یک معامله گر ممکن است منحنی یک استراتژی معاملاتی را با داده های بک تست خاص منطبق کند، که ممکن است باعث ایجاد اطمینان کاذب شود. این استراتژی ممکن است در تئوری بر اساس داده‌های بازار گذشته به خوبی عمل کرده باشد، اما عملکرد گذشته موفقیت آینده را در شرایط بازار بلادرنگ تضمین نمی‌کند، که ممکن است به طور قابل‌توجهی با دوره آزمایشی متفاوت باشد.